‘Ik ben heel open over mijn ziekte’ – interview oncologieverpleegkundige en patiënt

'Een vrouw met hart voor het vak' die ondanks haar ziekte 'voor haar patiënten door het vuur gaat'. Met deze complimenten won Marry Versluis (61), oncologieverpleegkundige in St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht de prijs Zorgmedewerker van het jaar 2022. Haar ziekte: uitgezaaide slokdarmkanker. Palliaweb spreekt haar over haar ervaring als professional én ervaringsdeskundige. ‘Voordat ik ziek werd, wist ik niet in wat voor achtbaan je een patiënt duwt na zo’n diagnose.’ 

Diagnose

In november 2020 - Marry had net haar oncologieopleiding afgerond - kreeg Marry slikklachten. Al snel kwam de diagnose slokdarmkanker. Ze werd eerst curatief behandeld. Dat leek goed te gaan totdat er eind 2021 uitzaaiingen werden ontdekt. De chemo deed niets en eind 2022 wist ze dat ze niet meer beter werd. Marry bleef werken. ‘Ik kreeg mijn chemo op vrijdag. Dan werd ik maandag heel erg ziek, voelde ik me vrijdag langzaam weer opkrabbelen en stond ik maandag weer op de afdeling.’

Ervaring als patiënt

Marry vindt het fijn om aan het werk te zijn. ‘Het geeft mij rust, ik wil ook nog geen afscheid nemen van mijn werk.’ Haar ervaring als verpleegkundige heeft haar geholpen in haar eigen ziektetraject: ‘Al werk ik op de afdeling gynaecologie/ mammacare, ik weet een beetje wat ik kan verwachten. Ik ken mijn weg in het ziekenhuis. Voordat ik ziek werd, wist ik niet in wat voor achtbaan je een patiënt duwt na zo’n diagnose. Als je er niet bekend mee bent, kun je het gevoel krijgen dat je weggeblazen wordt. Je moet ook zo veel beslissingen in een korte tijd nemen, daardoor kun je je ontzettend verloren voelen.’

Anders werken

Marry is niet anders gaan werken sinds ze ziek is. Maar ze voelt wel meer rust in contact met patiënten. ‘Normaal zit je altijd in een ratrace. Ik nam wel de tijd om te praten met patiënten, maar ik voelde toch wel een soort tijdsdruk. Dat heb ik niet meer. Ik merk dat ik mezelf meer tijd gun.’ Dat gesprekje met de patiënt vond Marry altijd belangrijk, maar nu ze zelf heeft ervaren wat het doet, is het nog belangrijker geworden. ‘Ik heb altijd heel goed contact met mijn zorgverleners Dat waardeer ik heel erg. Je hoort en ziet de patiënt ook echt beter als je de tijd neemt. Dat krijg ik en wil ik andere patiënten ook geven.’

Palliatieve zorg

Palliatieve zorg was onderdeel van Marry’s oncologie-opleiding. Binnen de afdeling wordt gekeken naar een bijscholing palliatieve zorg omdat de afdeling zich nog meer wil bekwamen. Marry is naar haar collega’s altijd open over haar ziekte en de keuzes die ze maakt in haar proces. ‘Het levert zo’n mooie gesprekken op. En omdat ik alles vertel, durven collega’s mij ook dingen te vragen. Ze weten dat ik niet doorbehandeld wil worden tot het bittere eind. Kwaliteit van leven staat bij mij voorop. En bijvoorbeeld wensen rond mijn sterven of begrafenis bespreek ik ook met mijn collega’s open. Ik vertel wat voor mij belangrijk is, en krijg daar ook altijd respect voor.’

Dat is dan ook wat Marry graag wil meegeven aan patiënten, maar ook aan zorgverleners: ‘Luister goed naar jezelf. Doe waar je gelukkig van wordt, en maak duidelijk hoe je je voelt en waarom je bepaalde keuzes maakt. Door open te zijn durven mensen ook makkelijker dingen aan jou te vragen. Natuurlijk is het heel verdrietig dat ik eerder dood ga. Maar als ik kijk naar de prachtige, waardevolle gesprekken die ik de afgelopen twee jaar heb, had ik dat ook niet willen missen.’