De schilder Hans Heyerdahl

De schilder

Hans Heyerdahl, in 1857 in Zweden geboren als zoon van een prominente ingenieur en architect, verhuisde op tweejarige leeftijd naar Drammen in Noorwegen. Eerst voorbestemd om in de voetsporen van zijn vader te lopen, werd hij al gauw meer geboeid door schilderen en de kunst. Als 16-jarige werd hij toegelaten tot de Noorse nationale kunstacademie in Kristiania, het tegenwoordige Oslo. Hij vervolgde zijn studies eerst in München, later in Parijs.

Zijn roem groeide snel, hij won diverse prijzen. Met het hieronder getoonde schilderij won hij de Grand Prix de Florence. Dat maakte een studiereis van twee jaar door Italië mogelijk.

Terug in Noorwegen vestigde hij zich in de hoofdstad. Met een privé kunstschool financierde hij zijn studio. Hij raakte bevriend met Christian Krohg en inspireerde de jonge Edvard Munch. Later verlegde hij zijn aandacht van naturalisme en landschappen zich naar het portretschilderen.

Hij wordt gezien als een belangrijk vertegenwoordiger van het realisme, sterk beïnvloed door het impressionisme. Hans Heyerdahl stierf in 1913, op 56-jarige leeftijd.

Het schilderij

Op dit indrukwekkende schilderij zien wij een pas gestorven baby in de wieg, beschenen door het bleke ochtendlicht, de vader geknield ernaast. De moeder staat afgewend, de wanhopige blik naar boven gericht. Aan het voeteneind een ouder zusje, het hoofd gebogen, een hand voor haar gezicht. De peinzende arts staat machteloos naast het kind. Op de achtergrond brandt nog het waaklichtje van de nacht.

Verdriet, wanhoop, onbegrip en onmacht, zo kenmerkend bij dit tragisch sterfbed, worden fraai weergegeven. Het zusje symboliseert de hoop, er is nog leven, niet álles is verloren. Dit werk is te zien in het Nationaal Kunstmuseum in Oslo.

Deze bijdrage is onderdeel van e-pal - editie februari 2021. Alle e-pal-artikelen staan hier.