Diagnostiek

De klachten en verschijnselen zijn afhankelijk van het soort fistel:

• dysurie
• verlies van lucht tijdens de mictie (pneumaturie)
• verlies van fecaal materiaal met urine, via de vagina of via de huid
• verlies van urine via vagina, huid of anus
• irritatie van de huid van de vulva, rondom anus of bij fistelopening

Voor het starten van therapie is het belangrijk om na te gaan:

• hoe ernstig het verlies van urine of ontlasting is qua hoeveelheid en frequentie
• wat de patiënt heeft ondernomen om met het probleem om te gaan. Denk hierbij ook aan sociale problemen en problemen ten aanzien van de intimiteit die kunnen ontstaan door geuroverlast/schaamte/zich vies voelen.
• wie betrokken is bij de lichamelijke verzorging

Een eenvoudige test om een entero-vesicale fistel aan te tonen is de maanzaadtest. Indien na slikken van enkele grammen maanzaad (één bolletje volstaat) maanzaadjes worden uitgeplast, is een entero-vesicale fistel aangetoond. Patiënten worden geïnstrueerd om in een fles te plassen. Ze zien de maanzaadjes dan in de urine drijven en later neerslaan. In de regel worden de maanzaadjes binnen 24-48 uur uitgeplast. Een andere mogelijkheid is het sediment na te kijken op de aanwezigheid van plantaardige vezels.
Afhankelijk van het type fistel, de levensverwachting en de behandelwens kan aanvullende diagnostiek worden verricht: cystoscopie (evt. met toediening van methyleenblauw of contrast), X-colon, procto-sigmoïdoscopie, CT-scan abdomen.