Inleiding

Onder dehydratie wordt een tekort aan lichaamswater verstaan. Er bestaat geen algemeen aanvaard criterium wanneer er sprake is van dehydratie. Een tekort van een hoeveelheid lichaamswater overeenkomend met 3% van het totale lichaamsgewicht wordt soms aangehouden als grenswaarde. Onder terminale dehydratie wordt dehydratie bij stervende patiënten verstaan, waarbij deze patiënten niet meer in staat zijn de benodigde hoeveelheid vocht tot zich te nemen. Terminale dehydratie is een belangrijke component van de zgn. ‘final common clinical pathway': de laatste fase voorafgaande aan het sterven, waarin algehele verzwakking, bedlegerigheid en onvermogen tot drinken op de voorgrond staan.

In deze richtlijn wordt vooral ingegaan op de symptomen van dehydratie en op de afwegingen die een rol spelen bij de beslissing om al dan niet vocht toe te dienen aan patiënten met een levensverwachting van dagen tot maximaal 1 à 2 weken.