Verbetering van de samenwerking
Mensen die ongeneeslijk ziek zijn kunnen te maken krijgen met veel verschillende zorgverleners. Het is belangrijk dat die goed met elkaar samenwerken. Hoe gaat dat in onze netwerken? In het voorjaar zijn twee verkenningen uitgevoerd. Een projectaanvraag voor het vervolg is nu toegekend.
Verkenning onder patienten en naasten
.jpg "voorkant-boekje-(1).jpg")
De Netwerken Palliatieve Zorg Utrecht stad en Zuidoost-Utrecht hebben een verkenning laten doen naar de ervaringen van mensen in de laatste fase van hun leven en hun naasten. Merel Remkes, antropoloog en journalist, heeft 26 mensen geinterviewd: patienten in de palliatieve fase en naasten. Zij stelde vragen als: Vond u makkelijk uw weg in de zorg? Waren de zorgmedewerkers op de hoogte van de situatie en wensen van uzelf of uw naaste? Werd de naderende dood benoemd zodat erover gesproken kon worden? Er zijn acht aanbevelingen voor verbetering geformuleerd.
Dat leidde tot het boekje: Een kwestie van geluk. In het boekje zijn acht aanbevelingen voor verbetering geformuleerd. Zijn de ervaringen met palliatieve zorg goed? Soms wel en soms niet. Tijdens de werkconferentie merkte Merel op:
'Raar eigenlijk dat palliatieve zorg niet altijd goed geregeld is. Het gaat niet bepaald om iets zeldzaams: iedereen gaat een keer dood.'
Verkenning onder de leden van het netwerk
Naast het ophalen van ervaringen van patiënten en naasten is ook een inventarisatie gedaan onder zorgverleners in de regio. Wat gebeurt er al op het gebied van transmurale zorg, oftewel de samenwerking tussen zorgverleners? Wat voor afspraken en activiteiten zijn er? Welke wensen leven er nog? Hoe groot is de bereidheid om daarin te investeren? Door Madieke Michels van Raedelijn zijn 33 interviews afgenomen en er zijn 9 vragenlijsten ingevuld. Zo is een breed beeld ontstaan van de situatie op dit moment en zijn aanbevelingen geformuleerd voor verbetering.
Naast het ophalen van ervaringen van patiënten en naasten is ook een inventarisatie gedaan onder zorgverleners in de regio. Wat gebeurt er al op het gebied van transmurale zorg, oftewel de samenwerking tussen zorgverleners? Wat voor afspraken en activiteiten zijn er? Welke wensen leven er nog? Hoe groot is de bereidheid om daarin te investeren? Door Madieke Michels van Raedelijn zijn 33 interviews afgenomen en er zijn 9 vragenlijsten ingevuld. Zo is een breed beeld ontstaan van de situatie op dit moment en zijn aanbevelingen geformuleerd voor verbetering.
Werkconferentie Van verkennen naar verbeteren
Op 13 juni is in Utrecht een werkconferentie Van verkennen naar verbeteren geweest waar zo'n 50 deelnemers (zorgverleners en managers/beleidsmakers, patiënten en naasten) kennis hebben genomen van de resultaten van de twee verkenningen. Het boekje Een kwestie van geluk is uitgereikt aan vertegenwoordigers van patienten, naasten, huisartsen, wijkverpleegkundigen, medisch specialisten, geestelijk verzorgers en vrijwilligers. Er is in groepjes gewerkt aan voorstellen voor verbetering van de transmurale samenwerking in de palliatieve zorg. Leden van de projectgroep die de verkenningen heeft begeleid, speelden daarbij een belangrijke rol.
De drie meest urgente punten van aandacht
-
Lijnloze zorg: netwerkzorg, waarbij de patiënt het middelpunt is in een netwerk van zorgverleners uit verschillende organisaties.
-
Coordinatie van zorg beschikbaar voor patienten en naasten.
-
Een wegwijzer voor patienten en naasten in zorgland.
Hieruit blijkt dat er niet zozeer heel nieuwe dingen hoeven te worden uitgevonden: er is al heel veel. Het punt is: hoe maak je dat beter vindbaar en hoe verbind je alles tot een overzichtelijk communicerend netwerk om de patient heen? Hoe maken we met alle verschillende zorgorganisaties netwerkzorg mogelijk met de verantwoordelijkheid voor regie ingebouwd?
Reacties van patienten en naasten op social media
Naar aanleiding van de conferentie heeft Jannie Oskam een artikel geschreven en een mooie post op LinkedIn gezet. Eveliene Manten, wier partner inmiddels is overleden, vertelde op de conferentie over het zorgproces van haar man en zijzelf. Zij haalde aan dat ze in dit proces niet als mede-zorgverlener werd gezien: een gemiste kans. Ze zei ook dat palliatieve zorg kan helen, ook al kun je iemand niet genezen. Eveliene plaatste hierover een mooi bericht op LinkedIn.
'Palliatieve zorg kan helend zijn, ook al kan iemand niet meer beter worden.'
Vervolgproject met andere netwerken samen
In de zomer hebben de netwerkcoördinatoren een factsheet samengesteld en met de collega’s van Septet, het consortium palliatieve zorg in Midden-Nederland, besproken of een gezamenlijk vervolg wenselijk is. Sommige dingen kun je namelijk het beste lokaal of regionaal oppakken en andere beter in een wat groter gebied. Bovendien kunnen we van elkaar leren. Dat pakte goed uit: we hebben een subsidieaanvraag voor het vervolg ingediend bij het Nationaal Programma Palliatieve Zorg-II en dat is inmiddels gehonoreerd.
Regiovisie en pilots palliatieve netwerkzorg
Dat betekent dat we in het komende half jaar met alle zeven netwerkregio’s een gezamenlijke regiovisie palliatieve zorg gaan opstellen: waar willen we met elkaar heen in de komende jaren? Wat willen we patiënten en naasten over vijf jaar te bieden hebben op het gebied van netwerkzorg? Daarna gaan we in onze eigen regio’s (Utrecht stad en Zuidoost-Utrecht) op basis hiervan aan de slag met enkele pilots. De andere netwerkregio’s kunnen daar op termijn weer van profiteren. Raedelijn neemt samen met netwerkcoördinator Mirjam Velting de projectleiding van het vervolg op zich. De projectgroep die de verkenningen begeleidde, zal in een 2.0-versie het vervolg in onze twee regio’s begeleiden.
Wordt vervolgd!
Meer informatie: Mirjam Velting