Teamcaptains RopaRun: ‘We hopen over de 10.000 euro te gaan’

Regelen, bellen, appen, checken. Het is een stressvolle tijd voor Linda Brom en Natasja Raijmakers, de twee teamcaptains van de Datarunners, het team dat namens IKNL en PZNL tijdens het Pinksterweekeinde meedoet aan de Roparun. Maar wat overheerst is de zin om te beginnen. ‘We hebben zoveel zin in dit avontuur.’

^{De Datarunners: het team van IKNL en PZNL dat deelneemt aan de Roparun}

Of Linda en Natasja wisten waar ze aan begonnen toen ze in het najaar van 2022 een berichtje op Sharepoint zette waarin ze aankondigden een RopaRun-team te willen formeren? ‘Nee', zegt Natasja lachend. ‘We begonnen natuurlijk met het werven van lopers. Logisch, het is een hardloopevenement. We hadden best snel een team van acht lopers bij elkaar, dat was mooi. Maar gaandeweg kwamen we erachter dat we nog veel meer mensen nodig hadden. Fietsers, chauffeurs, koks, masseurs... En nu hebben we een geweldig team van 25 mensen. Het is echt een hele operatie.'

Een operatie die de twee dames ontzettend veel vrije tijd kostte. Want het rennen van de RopaRun – een 48 uur durende estafetteloop van meer dan 500 kilometer van Vliegveld Twente naar Rotterdam – is al topsport, het startklaar krijgen van een ploeg is dat ook. Er zijn niet alleen veel mensen nodig, het is ook een logistieke uitdaging van jewelste. Er zijn namelijk twee teams van vier lopers. De lopers die ‘dienst hebben’, lopen afwisselend stukken van twee kilometer. Terwijl de ene loopt, rusten de andere drie uit in het busje dat een stukje voor de loper rijdt. Voor en achter de loper rijden ook nog twee fietsers. ‘De voorste voor de route, de achterste voor de veiligheid', legt Linda uit.

Zit de shift van team A erop, dan moeten de vier lopers van team B op de afgesproken plek klaarstaan om hun deel te lopen. De vermoeide lopers van team A worden dan naar het basecamp gebracht, waar ze worden gemasseerd, te eten krijgen en even kunnen slapen in de camper. Nastasja: ‘En dan moeten we dus zorgen we de lopers op tijd weer op volgende afgesproken punt brengen zodat ze aan hun volgende stuk kunnen beginnen, en ook het volgende basecamp voor team B moet weer op tijd klaar.’

Zelf niet lopen

Je begrijpt het, met al dat geregel blijft er weinig tijd over om zelf de hardlooptrainingen af te werken. Natasja: ‘Maar het was al meteen duidelijk dat we niet zelf zouden gaan rennen. Teamcaptains zijn tijdens de tocht 48 uur lang verantwoordelijk voor het hele team. We moeten letterlijk dag en nacht bereikbaar zijn. Ons oorspronkelijke idee was om als fietser mee te gaan. Maar toen we mijn vaders camper mochten lenen voor het basecamp, was het logisch dat ik de chauffeur van de camper werd.’ Linda: ‘En onderschat het fietsen niet. Je moet dan serieus veel kilometers maken. Ik besloot toen dat ik me beter in kan zetten in datgene waar ik het meeste waarde heb, en dat is als verzorger. Voor de fysieke en mentale steun.’

De hele organisatie leverde behalve een overvolle agenda en - zeker de laatste weken - best wel wat stress, ook veel mooie dingen op.  Linda: ‘Het enthousiasme van onze IKNL- en PZNL-collega's was hartverwarmend. Er is zoveel saamhorigheid, dat is mooi om te merken. Ik heb collega's veel beter leren kennen, dat maakt alleen het werken bij IKNL al leuker. En dan moet de RopaRun nog beginnen...’

‘En wat ik ook heel fijn vind', vult Natasja aan, ‘is dat we nu op een hele directere manier bezig zijn met het verbeteren van palliatieve zorg. Kijk, Linda en ik zijn als onderzoeker dagelijks bezig met palliatieve zorg, maar het effect van ons werk is vaak pas later zichtbaar. Maar het geld dat we nu ophalen, gaat bij wijze van spreken morgen al naar mensen die dat nodig hebben.’

Want voor de duidelijkheid; de miljoenen euro's die ieder jaar worden ingezameld met de RopaRun, worden projecten en initiatieven in de palliatieve zorg gefinancierd. Zo ging er in de afgelopen jaren geld naar verschillende hospices, naar specifieke projecten in ziekenhuizen en naar bijvoorbeeld Stichting Droomdag.

De teller van de Datarunners staat al op bijna 10.000 euro. Linda: ‘Een supermooi bedrag! Bij inschrijving moesten we verplicht voor 2500 euro aan loten voor de RopaRun-loterij verkopen. Die loten waren echt in no-time verkocht. En toen bleek dat ook nog heel veel mensen ons individueel of als team wilden sponsoren. Dat hadden we echt niet verwacht. En nu we zo dicht bij de 10.000 euro zijn, hopen we daar natuurlijk overheen te gaan.’