Slechtnieuwsgesprek (handreiking)

De landelijke handreiking Slechtnieuwsgesprek biedt voor zowel artsen als verpleegkundigen een tienstappenplan om de kwaliteit van het slechtnieuwsgesprek te verbeteren. Het biedt structuur aan het gesprek in de voorbereiding, tijdens de uitvoering en bij de nazorg. Het doel hiervan is tweeledig: het geeft houvast tijdens het gesprek en het helpt bij het ontwikkelen en/of versterken van vertrouwen en het vergroten van vaardigheden voor het voeren van het gesprek. De handreiking geeft tevens een aantal valkuilen aan dat zich tijdens het gesprek kan aandienen.

Slechtnieuwsgesprekken vinden plaats bij:

• het vermoeden of definitieve diagnose
• progressie of recidief van de ziekte
• duidelijkheid dat de behandeling geen effect (meer) heeft
• duidelijkheid dat verder behandelen niet zinvol is
• het aanbreken van de stervensfase

De handreiking is bedoeld als leidraad, niet als keurslijf. Een flexibele houding van de arts en de verpleegkundige is onontbeerlijk om adequaat te kunnen inspelen op reacties van de patiënt. Bij het opstellen van de handreiking is uitgegaan van een multidisciplinair karakter van een slechtnieuwsgesprek, waarbij artsen en verpleegkundigen ieder eigen taken en verantwoordelijkheden hebben.

In het onderwijs kan de handreiking als volgt worden gebruikt:

• Het voorbereiden en structureren van een slechtnieuwsgesprek
• Oefenen met slechtnieuwsgesprekken aan de hand van een casus over slecht nieuws
• Op stage: studenten een slechtnieuwsgesprek laten bijwonen, observeren en hierop reflecteren.
   

Naar het materiaal
 

Licentie

Creative commons: by-nc-sa

Dit materiaal is door de projecten Pasemeco en/of Edupal (2020) en door de screeningscommissie Optimaliseren Onderwijs Palliatieve Zorg (O²PZ) (2021) aangemerkt als geschikt onderwijsmateriaal voor het initieel onderwijs en bij- en nascholing.