‘Gezamenlijk onze doelen waarmaken’

Samenwerkingsconvenant palliatieve zorg 2021-2024

Dinsdag 19 januari verbonden 38 zorgorganisaties uit de regio zich opnieuw aan de netwerken palliatieve zorg Amstelland & Meerlanden en Midden-& Zuid-Kennemerland. In een online bijeenkomst nam Dora van den Berg, strategisch adviseur van Zorgbalans en voorzitter van de netwerken, de vertegenwoordigers van deze organisaties mee in de ambities van het netwerk: goede palliatieve zorg voor alle inwoners van de regio.

De organisaties in het netwerk sloten onlangs een nieuw convenant. Wat betekent dat?

Dora: ‘In het convenant en bijbehorende document Samenwerking en organisatie staat hoe de organisaties in het netwerk samenwerken. Hiervoor is input gevraagd aan mensen uit de praktijk, omdat zij dagelijks zien wat wel en niet goed werkt. Alle partnerorganisaties bevestigen door het ondertekenen van het convenant dat ze zich willen verbinden met het netwerk en investeren in palliatieve zorg. Dat doen ze onder meer door samen te werken en ruimte te geven aan hun medewerkers voor deelname aan activiteiten binnen het netwerk. Want nu komt het eropaan de gezamenlijke doelen waar te maken.’

Wat is het belang van een netwerk voor palliatieve zorg?

‘Het gebeurt nog steeds dat mensen met slecht nieuws of uitbehandeld het ziekenhuis verlaten en de huisarts van niets weet. Er is meer afstemming nodig, zodat patiënten niet steeds opnieuw hun verhaal moeten vertellen of dingen dubbel gebeuren. Zorgverleners hebben elkaar nodig voor die afstemming en om elkaars deskundigheid aan te vullen. Via het netwerk kunnen ze samen trajecten oppakken, zoals zorgen dat mensen makkelijk informatie vinden over palliatieve zorg en mede op basis daarvan persoonlijke keuzes kunnen maken.’

Wat zijn de prioriteiten voor 2021?

‘We richten ons op de samenwerking tussen ziekenhuizen, huisartsen en thuiszorg vanuit de vraag: hoe organiseer je goede palliatieve zorg thuis? Verder besteden we aandacht aan proactieve zorgplanning. In coronatijd is het relevanter dan ooit dat huisartsen met patiënten praten over hun behandelwensen als ze besmet zouden raken met Covid-19.

Deskundigheidsbevordering blijft een speerpunt, onder andere via casuïstiekbesprekingen. Die stimuleren dat zorgprofessionals elkaar kennen en elkaar eerder bellen als ze met vragen zitten over een patiënt.’

Wat merken inwoners, patiënten en naasten in de regio hiervan?

‘Ik hoop dat onze inspanningen eraan bijdragen dat zij op tijd juiste informatie vinden. Een uitdaging, omdat onze doelgroep grotendeels bestaat uit kwetsbare mensen. We moeten dus ook hun naasten, huisartsen en thuiszorgmedewerkers zien te bereiken. Veel mensen houden zich pas bezig met palliatieve zorg als ze in die fase terechtkomen. Het zou mooi zijn als dat eerder gebeurt: door nu al na te denken over wat je wilt, houd je maximaal zeggenschap over je leven.’

Wat is jouw persoonlijke drijfveer om je in te zetten voor palliatieve zorg?

‘Dat ik ooit voor de verpleging koos, kwam door mijn twee tantes. Zij hadden een verzorgingshuis. Ik hielp als bijbaantje op zaterdag. Kamers dweilen, afwassen, dat soort dingen. Door wat ik daar meemaakte werd mijn interesse gewekt voor het vak.

Op de afdeling hematologie waar ik later werkte kwamen veel mensen met kanker. En in de piektijd van hiv en aids was ik actief bij de HIV Vereniging Nederland. Vanuit die ervaring weet ik dat het creativiteit en nauwe samenwerking tussen zorgverleners vraagt om mogelijk te maken dat mensen hun laatste levensfase kunnen doorbrengen en overlijden op de plek waar ze liefst zijn. Daar doe ik het voor.’