Nazorg
Gevoelens van rouw
Rouwen is het verwerken van een verlies. Wanneer het sterven van een patiënt dichterbij komt of wanneer men een dierbare verloren heeft zorgt dit voor gevoelens van rouw. Denk aan verdriet, eenzaamheid, angst, schuld of boosheid, maar ook aan slaapproblemen, geheugenproblemen of vermoeidheid. Vaak hebben patiënt en naasten al gevoelens van rouw tijdens het ziekteproces. Het gaat dan om rouw om het verlies van gezondheid en het afhankelijk worden van anderen, om het snel overlijden en/of het loslaten van geliefden.
Nazorg bij problematische rouwverwerking
Vaak verloopt het rouwproces probleemloos en wordt langzaam een manier gevonden om met de gevolgen van het verlies om te gaan. Soms ontstaan er problemen die vele jaren kunnen duren. De gevolgen van het verlies worden dan niet geaccepteerd of het verlies blijft alle aandacht opeisen en het lukt niet om invulling aan het leven te geven. Dit vraagt om aandacht, begeleiding of (specifieke) hulp.
Kwaliteitskader
De patiënt, naasten, zorgprofessionals en vrijwilligers krijgen passende aandacht voor gevoelens van verlies en rouw tijdens het ziekteproces en na het daadwerkelijk overlijden. Waar nodig of gewenst is professionele begeleiding beschikbaar en toegankelijk. Hierbij wordt extra aandacht geschonken aan nabestaanden die afhankelijk waren van de overledene.
Wie?
Iedere zorgprofessional en vrijwilliger heeft aandacht voor rouw en verlies. De behandelend arts en centrale zorgprofessional hebben in deze fase een belangrijke rol. Ze hebben met de patiënt en naasten gesproken over het dichterbij komende verlies, het belang van goed afscheid nemen, de vormen van rouw en mogelijke reacties bij rouw. Experts zoals geestelijk verzorgers, maatschappelijk werkers, psychologen, psychiaters en rouwtherapeuten zijn beschikbaar voor verwijzing bij (dreigende) problemen bij rouw.
Hoe?
In de laatste levensfase praten de behandelend arts en centrale zorgprofessional met patiënt en naasten over verlies en mogelijkheden voor ondersteuning. Na overlijden wordt tijd en aandacht gegeven aan de nabestaanden en de familie om troost en steun te bieden bij het verwerken van het verlies. Deze aandacht is aangepast aan de sociale, culturele en spirituele rituelen en gebruiken van de patiënt en naasten.
De behandelend arts en/of centrale zorgprofessional biedt een nagesprek aan. Waar nodig verlenen zorgprofessionals en vrijwilligers ondersteuning bij verlies en rouw aan de nabestaanden. Bij (dreigende) problemen bij rouw verwijst de arts of zorgprofessional door naar experts.