Palliatieve zorg gaat niet over de dood, maar over het leven
Tussenland: zo doopte ervaringsdeskundige Jannie Oskam het gebied waar ze terechtkwam nadat bij haar uitgezaaide borstkanker was geconstateerd. Wat kunnen artsen betekenen voor patiënten als Jannie, die niet meer beter worden maar ook niet meteen doodgaan? “Veel”, zegt Christiaan Rhodius, arts palliatieve geneeskunde. “Zolang we de behoefte van de patiënt centraal stellen.”
Hij hoort het nog te vaak zeggen: ‘uitbehandeld’. Net als ‘achterhoedegevecht’. Of ‘een handdoek die in de ring wordt gegooid’. “Alsof naderend overlijden een vorm van falen is. Maar het gebruik van die begrippen getuigt vooral van een smalle taakopvatting, vindt Christiaan Rhodius, specialist ouderengeneeskunde en arts palliatieve geneeskunde bij Hospice Bardo.
“Eigenlijk zeg je ermee: mijn eigen repertoire is leeg. Terwijl het niet over de eigen competenties zou moeten gaan – en de uitputting daarvan – maar over de vraag: wat heeft deze patiënt nu nodig?” Precies dat is wat palliatieve zorg behelst, zegt hij. “Palliatieve zorg gaat niet over de dood, maar over het leven. Het maakt mogelijk om te leven tot het einde daar is. Of dat einde nu vroeg komt of pas over een tijd. Daarom zeg ik liever: we pakken de handschoen op als we weten dat genezing niet meer mogelijk is.”