Cowboy die afstanden kon overbruggen

Nieuws NPZ Utrecht stad en Zuidoost-Utrecht 12 juli 2024

Afscheid van netwerkcoördinator Margriet Wanders

Na twaalf jaar neemt netwerkcoördinator Margriet Wanders afscheid van de netwerken Utrecht stad en Zuidoost-Utrecht. Op 21 juni was er een borrel in De Moestuin, waar verschillende sprekers reflecteerden op het thema afscheid met Robin Zuidam van Het Bezinningshuis als dagvoorzitter.

"Goed luisteren en blijven hameren op het patiëntenperspectief, daarin lag misschien wel Margriet's grootste kracht," zei Robin. “Het menselijke aspect op de agenda zetten.” Hoe ze dat voor elkaar kreeg? “Door de kunst van het verleiden en inzetten op de relatie. Want daar zit men niet altijd op te wachten.” Hoogleraar Saskia Teunissen roemde haar ‘eclectische kledingstijl’. “De ene dag was je gekleed als chique dame en de volgende dag als cowboy. Jij kunt met iedereen in gesprek, hoog of laag op de maatschappelijke ladder. Met die combinatie overbrugde je afstanden die soms onoverbrugbaar leken.”

Tegen de stroom in

Nicole Plum van het UMC Utrecht, die zich ook inzet voor patiëntenparticipatie, vertelde zich te herkennen in die drijfveer van Margriet. “Soms roeien we tegen de stroom in met heel ons hart. En nu is het tijd om je hart er een beetje uit te rukken.” En dat is niet makkelijk, beaamde Robin Zuidam. “Margriet zou het werk eerst halverwege vorig jaar overgeven aan haar opvolger. Maar toen de sollicitatiebrieven binnenkwamen, dacht ze: Wat een leuke mensen! Het lijkt me best fijn om nog een tijdje met iemand samen te werken.” Zo bleef ze een jaar langer en dat was inderdaad fijn, vindt ook Margriet’s opvolger Mirjam Velting. Ze beschouwt het als een luxe dat ze zo intensief kon worden ingewerkt. Maar nu is het toch echt zover: Mirjam neemt het stokje over, samen met een nieuwe collega per 1 september: Lars Luijkx.

“Moeite met afscheid nemen zie ik als een bewijs van je passie voor je werk en de mensen die je daarin tegenkomt.”

Passie en verbinding

Margriet had een aantal mensen gevraagd om te reflecteren op het thema afscheid. Geestelijk verzorger Marc Rietveld sprak de aanwezigen toe vanaf een scherm:“Afscheid nemen is eigenlijk niet wat bijzonder is. Want alles is vergankelijk. Het bijzondere is juist dat we zo lang kunnen vasthouden.

Dat we herinneringen hebben aan hoe het was en verwachtingen over hoe het zal worden. Dat vasthouden is de kern van onze liefde en misschien ook wel de kern van ons menszijn, want dat gaat over verbinden; verbinden met de wereld om je heen, verbinden met de mensen die belangrijk voor je zijn, verbinden met jezelf, met je idealen en dromen. Rouw is de worsteling met de vanzelfsprekendheid van vergankelijkheid.”

Daarom heeft Marc een zekere eerbied voor de ontkenning die hij vaak ziet bij mensen die te maken hebben met groot verlies, zei hij. “Het mag niet, ik wil het niet, zo hoort het niet te zijn, mijn liefde mag niet worden afgebroken. Die ontkenning zie ik ook bij jou,” sprak hij Margriet toe vanaf het scherm. “En ik zie dat als een bewijs van je passie voor je werk en de mensen die je daarin tegenkomt.” Dat hij daarnaast altijd vrolijk wordt van Margriet, is mooi meegenomen.

Doorduwen als het nodig is

Er waren meer mooie sprekers. Huisarts, directeur van Unicum en voorzitter van de stuurgroep Toosje Valkenburg vindt dat de netwerken Margriet veel dank verschuldigd zijn voor de energie die ze bracht. “En dat je doorduwde als dat nodig was! Niet gehinderd door positie of status van een ander. Als je iets in je hoofd had, dan zorgde je ervoor het goed voor het voetlicht te brengen. En je aandacht voor de spirituele kant van sterven was heel belangrijk.”

Krenten uit de pap

Godelieve van Liebergen reflecteerde op haar ontmoeting met Margriet bij Zin in Utrecht en de erkenning die Margriet gaf aan de ideeën die daar leefden. Lydia Ketting deelde inzichten van haar pensionering als huisarts. Ze heeft nu tijd om de krenten uit de pap te pikken: dingen te doen die ze leuk vindt, óók op werkgebied. Saskia Teunissen gaf het advies: “Als je betrokken blijft: doe dat binnen proporties! Creëer ook ruimte voor een nieuwe horizon en vind jezelf opnieuw uit.”

Veel om trots op te zijn
Robin Zuidam had Margriet gevraagd op te schrijven waar ze trots op is. Het werd een hele lijst. Op alle mooie samenwerkingen in het netwerk, op haar collega’s bij Septet en de PatiëntenNaastenraad, op de PaTz-groepen en de deelname van vrijwilligers daarin, de oprichting van Centrum voor Levensvragen Midden-Nederland, op de film Ik blijf een poosje bij je zitten, de pilot Tijdig nadenken over leven en sterven met dementie, het succes van de Weet u wat u wilt-publieksbijeenkomsten, op het nieuwe PalliCare-concept en het boekje Een kwestie van geluk uit het transmurale zorgproject.

Volgens Mirjam Velting kan Margriet nu met een gerust hart loslaten. Dat gevoel heeft ze zelf gelukkig ook: de netwerken boffen met Mirjam als nieuwe coördinator.

Margriet werkt nog tot 1 september voor de netwerken. Daarna blijft ze zich inzetten voor de publieksbijeenkomsten Weet u wat u wilt? en voor PalliCare, het nieuwe netwerkconcept voor acute palliatieve zorg. Ze is ook bestuurslid van het Centrum voor Levensvragen Midden-Nederland. Daarnaast heeft ze plannen met een taalcafé voor vluchtelingen, als ambassadeur voor leesgroepen èn als kapper: volgend jaar gaat ze de kappersschool doen.

Goede gedachten der herinnering

Het was een mooie middag met veel omhelzingen. Afsluitend het begin van het gedicht van Dietrich Bonhoeffer dat Michette Palmen, voormalig bestuurslid van Hospice Duurstede, voorlas en dat ook Nicole Plum had uitgekozen:

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken
in goede gedachten der herinnering