Hoe zorgen artsen goed voor zichzelf?

Sinds enige tijd mag ik de 'live dag' verzorgen van de basisscholing palliatieve zorg voor verpleegkundig specialisten, physician assistants en artsen. De cursus bestaat uit een  e-learning, twee online bijeenkomsten onder leiding van een docent en een live dag.

Tijdens deze live dag behandelen we 's ochtends eerst het thema zingeving in de palliatieve fase en het belang van aandacht daarvoor. Vervolgens gaat het over communicatie en wordt er geoefend met een trainingsacteur met de vraag: Wat is jouw leervraag in gespreksvoering en contact? En tenslotte behandelen we ook het belang van samenwerken.

Gedurende de dag worden de deelnemers zich bewust gemaakt van hun eigen houding en rol en wordt er ook gesproken over zelfzorg. Hoe blijf jij nou overeind en rechtop staan in een situatie waarin het fysiek en emotioneel ook veel impact op jou kan hebben?

We bespreken het belang van het inzetten van kleine gebruiken of ritueeltjes die jou kunnen helpen om met al je aandacht aanwezig te kunnen zijn bij de patiënt en de naasten zonder dat je energie aan alle kanten weglekt.
En ook om te zorgen dat je een ontmoeting goed kunt afsluiten en weer achter je kunt laten. Voor iedereen kan dat anders zijn.

Bij de een helpt een korte ademhalingsoefening voorafgaand aan een lastig gesprek en de ander gaat eerst een frisse neus halen. Wat doe je als je de dag weer afsluit en naar huis gaat? Hoe kun je dan zorgen dat al deze verhalen niet aan je blijven 'plakken'? Ik ken iemand die in de auto altijd  snoeihard heavy metal draait om het van haar af te schudden.

Wat zijn jouw zelfzorg mechanismen?

Robin Zuidam

Docent existentiële benadering en nabijheid in de palliatieve zorg