‘Hoe kunnen we onze relatie met patiënten weer zinvol krijgen?’

Nicole Plum, adviseur PatiëntenParticipatie bij het Cancer Center van het UMCU schreef een blog.

In Medisch Contact schreef ik mee met Jim van Os aan het artikel ‘Behandel de mens, niet de patiënt’. Het stuk kreeg veel bijval, omdat het is wat velen zo graag willen. Betekenisvol en zinvol werken om samen met de patiënt tot ‘passende’ zorg te komen! Een gevoel dat we ergens onderweg zijn kwijtgeraakt en waar we op zoek naar zijn. Een groot contrast met managementtaal in de media, zodra het over zorg en ziekenhuizen gaat. Wat is er toch gebeurd?

​Als we het over de zorg hebben gebruiken we te vaak financiële woorden zoals volumenormen, feeders en bleeders, budgetneutraal. Moeten we het niet veel meer hebben over de inhoud en over empathie en zingeving? Dat levert emotioneel veel op en bespaart wellicht geld. Dat we stil staan bij het vertrouwen dat patiënten ons schenken om hen weer ‘beter’ te maken. En dat we stil staan bij alle zorgmedewerkers die elke dag weer komen werken en zorgen voor en met patiënten.

Waarom is de managementtaal zo overheersend in ons taalgebruik in ons ziekenhuis? We hebben het over Objectives, Goals, Strategies and Measures, laaghangend fruit, focussen op onze talenten, we nemen het mee, zoek de verbinding, roadmap, gemba, strategie en transformatie, gamechangers met een can-do-mentaliteit, onboarding, acties uitzetten & afspraken inschieten, task force, no brainer...

Oh ja, en wat vinden we van de camouflagetechnieken als: we zitten in een uitdaging in plaats van we zitten flink in de problemen. Als een patiënt zegt ik ga positief denken en dan hoop ik beter te worden, kijken we besmuikt. Maar zelf geven we ook de voorkeur aan optimisme boven het benoemen van wat pijn doet.

Laat ik die ‘uitdaging’ oppakken. Eerder schreef ik een blog over het pimpelmeesje en de Grand Canyon​. Hierin probeerde ik de afstand te overbruggen tussen allerlei ‘departementen’. Vandaag heb ik het gevoel dat die afstand alleen nog maar groter is geworden. Nu vlieg ik niet tussen een kloof, maar tussen twee planeten.

Ik stel voor het thema communicatie – relatie tussen zorgmedewerkers en patiënten, maar ook -communicatie onder elkaar – te gaan aanvliegen. Ik hoor steeds dat goede communicatie en het opbouwen van een relatie tijd kost. Maar hebben we ons wel eens durven afvragen hoeveel tijd en geld slechte communicatie kost? Laten we een taskforce vormen, acties uitzetten, beginnend bij laaghangend fruit, een roadmap en OGSM’s maken. 

Of zullen we, in gewone mensentaal, gaan praten over onze relaties met elkaar en met patiënten in zorg, onderzoek en onderwijs? Hoe we die weer betekenisvol en zinvol kunnen maken door naar elkaar te luisteren. Een ‘no-brainer’ ;-) Toch?!